مقایسه دیکلوفناک با پیاسکلدین در مبتلایان به استئوآرتریت زانو

سابقه و هدف: استئوآرتریت شایعترین بیماری مفصلی است و زانو بیش از سایر مفاصل دچار این بیماری می شود. تاکنون درمانهای دارویی مختلفی برای استئوآرتریت مطرح شده است که هر کدام مزایا و معایبی دارند. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر پیاسکلدین و دیکلوفناک بر عملکرد و درد بیماران دچار استئوآرتریت زانو بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد و بیماران از بین مراجعه کنندگانی که به بیمارستان امام حسین (ع) مراجعه کرده و تشخیص قطعی استئوآرتریت زانو برایشان داده شده بود انتخاب شدند. 60 بیمار دچار استئوآرتریت زانو به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده پیاسکلدین (روزانه یک کپسول mg 300) و دیکلوفناک (روزانه 3 قرص mg 25) تقسیم شدند. بیماران به مدت 8 هفته تحت درمان بودند. قبل و پس از دوره درمان پرسشنامه womac برای بیماران تکمیل گردید. همچنین درد بیماران قبل و پس از درمان با استفاده از vas ارزیابی شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: رتبه womac قبل از درمان در گروه پیاسکلیدین و دیکلوفناک به ترتیب 1/3±7/53 و 9/2±2/54 بود که پس از درمان به طور معنی داری افزایش داشت و به 1/4±3/64 و 4/4±62 رسید (05/0>p). همچنین مشاهده شد که رتبه womac پس از درمان به طور معنی داری در گروه پیاسکلدین بالاتر بود (05/0>p). میانگین vas در گروه پیاسکلیدین از 2/2±5/6 به 11/1±2/4 و در گروه دیکلوفناک از 1/2±1/7 به 4/1±5/4 کاهش یافت. تغییرات در دو گروه با آزمون من یو ویتنی مقایسه شدند که تغییر در هر دو گروه معنی دار بود اما بین دو گروه تفاوت معنی داری دیده نشد. در هیچکدام از دو گروه مورد مطالعه عوارض جانبی دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه نمره womac در گروه پیاسکلدین بهتر بود و این دارو عوارض جانبی بالقوه nsaid ها را ندارد، و نیز به دلیل آن که استفاده روزانه یک بار از پیاسکلدین نسبت به استفاده روزانه سه بار از nsaid می تواند موجب راحتی و همکاری بیشتر بیماران گردد، می توان گفت که پیاسکلدین می تواند جایگزین مناسبی برای nsaid ها در درمان استئوآرتریت زانو باشد.